Historia Harcerstwa

1907

Rozwój skautingu jako systemu wychowawczego. Robert Baden-Powell organizuje pierwszy obóz skautów.

1908

Wychodzi książka Baden-Powella „Skauting dla Chłopców”, podstawowy podręcznik dla skautów.

1909

Wiadomości o skautingu docierają do Polski. Andrzej Małkowski tłumaczy książkę Baden-Powella.

1910

Założenie pierwszej drużyny w Warszawie.

1911

Założenie pierwszych drużyn, żeńskiej i męskiej, we Lwowie. Andrzej Małkowski przystosowuje ideę skautingu do warunków polskich i rozwija w harcerstwo polskie.

1913

I Zlot w Birmingham w Anglii z udziałem polskiej drużyny.

1914

Ustalenie tekstu przyrzeczenia i prawa harcerskiego. Przyjmuje się nazwa harcerstwo zamiast skauting.

1916

Drużyny harcerskie działają pod zaborami oraz w Kijowie, na Syberii, w Austrii, w Ameryce.

1918

Organizacje harcerskie z wszystkich zaborów łączą się i tworzą ZWIĄZEK HARCERSTWA POLSKIEGO. Rozwój pracy harcerskiej w całym kraju.

1927

Rozwój żeńskiej pracy zuchowej.

1931

Rozwój męskiej pracy zuchowej

1935

Zlot w Spale z okazji 25-lecia Harcerstwa.

1940

W czasie II-giej Wojny Światowej harcerstwo męskie w Polsce, zajęte przez Niemców, pracuje w ukryciu jako „Szare Szeregi”, żeńskie jako „B.G.” („Bądź Gotów”).

1942

Powstają liczne drużyny harcerskie przy wojsku i w osiedlach polskich w Afryce, Anglii, Indiach, Iraku, Iranie, oraz w Palestynie.

1944

W okupowanej Polsce harcerze tworzą bataliony Armii Krajowej „Zośka”, „Parasol”, „Wigry”, które walczą w Powstaniu Warszawskim. Harcerki odznaczają się w służbie sanitarnej, łączności i sabotażu.

1946

Na Zjeździe Harcerskim we Francji ustalone zostają zasady działalności Harcerstwa poza granicami Kraju.

1960

Po całym świecie odbywają się zloty harcerskie z okazji 50-lecia Harcerstwa.

1966

Harcerstwo bierze czynny udział w odchodach ku czci 1000-lecia Polski Chrześcijańskiej.

1969

Zlot Harcerstwa Polskiego ze wszystkich krajów na Monte Cassino w 25tą rocznicę bitwy.