Drużyna Harcerek "Szczyty Górskie"

Clark, New Jersey, Stany Zjednoczone

Królowa Jadwiga

3. Opowie 
a. o Królowie Jadwidze
b. o chrzcie Litwy i 
c. unii Polski z Litwą
4. Opowie o Uniwersytecie Jagiellońskim.
 
Po śmierci ostatniego Piasta, Kazimierza Wielkiego (który nie miał syna), królem Polski został jego siostrzeniec Ludwik, król węgierski. Ale Ludwik nie panował długo, bo przeznaczył swoją córkę Jadwigę na tron Polski. Młodziutka, dwunastoletnia Jadwiga przyjechała z Węgier do Polski i została ukoronowana na króla Polski. Wyszukano dla niej Męża- Wielkiego księcia Litwy- Jagiełłę. (Litwa była wtedy wielkim państwem obejmującym ziemię nie tylko Litwy, ale też ogromne obszary ruskie sięgające aż po morze Czarne. Litwini bronili Rusinów przed Tatarami.) Jadwiga była w dzieciństwie zaręczona z księciem austriackim, ale dla dobra Polski i w nadziei, że Litwa nawróci się na chrześcijaństwo- zgodziła się wyjść za mąż za dużo starszego od siebie Jagiełłę.

Jagiełło przyjął chrzest św., i otrzymał imię Władysław i następnie odbył się ślub Jadwigi i Jagiełły. Władysław Jagiełło został koronowany na króla Polski i rządził razem z Jadwigą.

Królowa Jadwiga troszczyła się o biednych. Udzielała im pomocy. Ofiarowała swoje klejnoty na rozbudowanie Akademii założonej przez Kazimierza Wielkiego. I tak powstał Uniwersytet, który został nazwany Jagiellońskim. 
Królowa Jadwiga była przez wszystkich kochana i wielki smutek zapanował w całym kraju gdy w młodym wieku umarła. Naród uważał ją za świętą. (Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną) 

Uniwersytet Jagielloński

Akademia w Krakowi założona przez króla Kazimierza Wielkiego w 1364 roku wyszkoliła zaledwie sześciu studentów, wydała trzy traktaty naukowe i zniknęła bez śladu z chwilą śmierci swojego fundatora.

O ile jednak na Węgrzech nikt nawet nie myślał o ponawianiu nieudanego eksperymentu, o tyle w Polsce pełną parą ruszyły przygotowania do reaktywacji uniwersytetu.


Nawet jeśli nie Jadwiga była pomysłodawczynią całego przedsięwzięcia, to jej udział w inicjatywie okazał się zupełnie nieodzowny.

Wraz z mężem, Władysławem Jagiełłą, prosiła ojca świętego o potrzebną zgodę, następnie zaś – chyba już w roku 1392 – zaczęła gromadzić nieruchomości potrzebne do stworzenia odrębnej uczelnianej dzielnicy.


Podstawiane osoby na jej polecenie kupowały domy i działki w kwartale garncarskim, a więc na ulicach o archaicznej, głównie drewnianej zabudowie, wprost upraszającej się o zastąpienie jej architekturą godną europejskiej stolicy.


Najważniejszy krok Jadwigi w związku z fundacją wszechnicy wyjdzie jednak na jaw dopiero wraz z jej śmiercią.


Wówczas okaże się, że królowa właśnie uniwersytetowi zapisała wszystkie swoje pieniądze, całą biżuterię, zdobne stroje i cenne sprzęty. A tym samym: zapewniła uczelni świetlaną przyszłość i środki potrzebne na zakup domu stanowiącego trzon dzisiejszego Collegium Maius.