Drużyna Harcerek "Szczyty Górskie"

1907    Rozwój skautingu jako systemu wychowawczego. Robert Baden-Powell organizuje pierwszy obóz skautów.

1908    Wychodzi książka Baden-Powella „Skauting dla Chłopców”, podstawowy podręcznik dla skautów.

1909    Wiadomości o skautingu docierają do Polski. Andrzej Małkowski tłumaczy książkę Baden-Powella.

1910    Założenie pierwszej drużyny w Warszawie.

1911    Założenie pierwszych drużyn, żeńskiej i męskiej, we Lwowie. Andrzej Małkowski przystosowuje ideę skautingu do warunków polskich i rozwija w harcerstwo polskie.

1913    I Zlot w Birmingham w Anglii z udziałem polskiej drużyny.

1914    Ustalenie tekstu przyrzeczenia i prawa harcerskiego. Przyjmuje się nazwa harcerstwo zamiast skauting.

1916    Drużyny harcerskie działają pod zaborami oraz w Kijowie, na Syberii, w Austrii, w Ameryce.

1918    Organizacje harcerskie z wszystkich zaborów łączą się i tworzą ZWIĄZEK HARCERSTWA POLSKIEGO. Rozwój pracy harcerskiej w całym kraju.

1927    Rozwój żeńskiej pracy zuchowej.

1931    Rozwój męskiej pracy zuchowej.

1935    Zlot w Spale z okazji 25-lecia Harcerstwa.

1940    W czasie II-giej Wojny Światowej harcerstwo męskie w Polsce, zajęte przez Niemców, pracuje w ukryciu jako „Szare Szeregi”, żeńskie jako „B.G.” („Bądź Gotów”).

1942    Powstają liczne drużyny harcerskie przy wojsku i w osiedlach polskich w Afryce, Anglii, Indiach, Iraku, Iranie, oraz w Palestynie.

1944    W okupowanej Polsce harcerze tworzą bataliony Armii Krajowej „Zośka”, „Parasol”, „Wigry”, które walczą w Powstaniu Warszawskim. Harcerki odznaczają się w służbie sanitarnej, łączności i sabotażu.

1946    Na Zjeździe Harcerskim we Francji ustalone zostają zasady działalności Harcerstwa poza granicami Kraju.

1960    Po całym świecie odbywają się zloty harcerskie z okazji 50-lecia Harcerstwa.

1966    Harcerstwo bierze czynny udział w odchodach ku czci 1000-lecia Polski Chrześcijańskiej.