Historia Harcerstwa
1907 Rozwój skautingu jako systemu wychowawczego. Robert Baden-Powell organizuje pierwszy obóz skautów.
1908 Wychodzi książka Baden-Powella „Skauting dla Chłopców”, podstawowy podręcznik dla skautów.
1909 Wiadomości o skautingu docierają do Polski. Andrzej Małkowski tłumaczy książkę Baden-Powella.
1910 Założenie pierwszej drużyny w Warszawie.
1911 Założenie pierwszych drużyn, żeńskiej i męskiej, we Lwowie. Andrzej Małkowski przystosowuje ideę skautingu do warunków polskich i rozwija w harcerstwo polskie.
1913 I Zlot w Birmingham w Anglii z udziałem polskiej drużyny.
1914 Ustalenie tekstu przyrzeczenia i prawa harcerskiego. Przyjmuje się nazwa harcerstwo zamiast skauting.
1916 Drużyny harcerskie działają pod zaborami oraz w Kijowie, na Syberii, w Austrii, w Ameryce.
1918 Organizacje harcerskie z wszystkich zaborów łączą się i tworzą ZWIĄZEK HARCERSTWA POLSKIEGO. Rozwój pracy harcerskiej w całym kraju.
1927 Rozwój żeńskiej pracy zuchowej.
1931 Rozwój męskiej pracy zuchowej.
1935 Zlot w Spale z okazji 25-lecia Harcerstwa.
1940 W czasie II-giej Wojny Światowej harcerstwo męskie w Polsce, zajęte przez Niemców, pracuje w ukryciu jako „Szare Szeregi”, żeńskie jako „B.G.” („Bądź Gotów”).
1942 Powstają liczne drużyny harcerskie przy wojsku i w osiedlach polskich w Afryce, Anglii, Indiach, Iraku, Iranie, oraz w Palestynie.
1944 W okupowanej Polsce harcerze tworzą bataliony Armii Krajowej „Zośka”, „Parasol”, „Wigry”, które walczą w Powstaniu Warszawskim. Harcerki odznaczają się w służbie sanitarnej, łączności i sabotażu.
1946 Na Zjeździe Harcerskim we Francji ustalone zostają zasady działalności Harcerstwa poza granicami Kraju.
1960 Po całym świecie odbywają się zloty harcerskie z okazji 50-lecia Harcerstwa.
1966 Harcerstwo bierze czynny udział w odchodach ku czci 1000-lecia Polski Chrześcijańskiej.
1969 Zlot Harcerstwa Polskiego ze wszystkich krajów na Monte Cassino w 25tą rocznicę bitwy.