Alpinistka, 1942-1992

Wanda Rutkiewicz urodziła się w Pluginach na Litwie w 1942 roku. Przez wiele lat pracowała jako pracownik naukowy na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej, który zresztą ukończyła.

 

Swoją międzynarodową karierę wysokogórską rozpoczęła w 1968 roku spędzając całe wakacje w Norwegii. Podczas tego pobytu udało jej się pokonać trudną ścianę Trollryggenu, jako pierwsza kobieta. Dzięki temu osiągnięciu oraz zwiększającej się aktywności w polskich Tatrach zaproponowano jej wzięcie udziału w organizowanej przez Polski Związek Alpinistyczny wyprawy w Pamir. W 1971 roku zdobyła Pik Komunizmu 7134 m.n.p.m. przekraczając jako pierwsza kobieta wysokość 7000 m.n.p.m. W 1972 roku zdobyła w górach Hindukuszu Noszak wznosząc się 7482 m.n.p.m. W kolejnych latach wspinała się w Dolomitach, Alpach, Tatrach. W 1973 roku Wanda Rutkiewicz była szefową polskiego zespołu kobiecego, który zdobył południowy filar Eigeru, jedna z najtrudniejszych wspinaczkowych tras alpejskich.

 

W 1975 roku Wanda Rutkiewicz rozpoczęła swoją przygodę z najwyższymi szczytami zdobywając dziewiczy szczyt Gasherbruma III 7952 m.n.p.m. Zimą 1978 roku ponownie w zespole kobiecym dokonała wejścia północną ścianą Materhornu.

​

16 października 1978 roku Wanda Rutkiewicz była pierwszym Polakiem, który stanął na najwyższym szczycie Ziemi- Mount Everest. Tego samego dnia kardynał Karol Wojtyła został wybrany Papieżem.

 

Ten wyczyn rozpoczął wspaniałą karierę największej alpinistki w historii. W kolejnych latach Wanda Rutkiewicz zdobyła w 1985 roku Nanga Prabat, 1986 roku K2, co było pierwszym polskim wejściem, w 1987 roku Shisza Pangme. Wtedy najprawdopodobniej pojawił się pomysł zdobycia wszystkich 14 ośmiotysięczników. Ponieważ Rutkiewicz była wówczas najbardziej znaną himalaistką świata z łatwością mogła uczestniczyć w wielu wyprawach himalajskich. Kolejne lata przyniosły wejścia na Gasherbrum II 1989, Gaszerbrum I 1990, Cho Oyu 1992, Annapurne 1992. Dwóch ostatnich wejść dokonała solo. W maju 1992 roku Rutkiewicz chciała zdobyć górę Kanczanczonge, gdzie zginela 12 lub 13 maja 1992 roku